APARAT STAŁE
Aparaty stałe stosowane są zarówno u młodzieży, jak i dorosłych. W przeciwieństwie do aparatów ruchomych dają one stałą i ciągłą siłę, dzięki czemu wykorzystywane są do leczenia wad nie tylko zębowych ale i szkieletowych.
Aparaty te składają się z następujących elementów: pierścieni, które najczęściej umieszczane są na pierwszych zębach trzonowych, zamków- przyklejanych do powierzchni licowych (przedsionkowych) zębów oraz łuków ortodontycznych, które generują siły niezbędne do pożądanego przemieszczenia zębów.
W zależności od materiałów z jakich wykonane są zamki, możemy wyróżnić: zamki niklowe, bez-niklowe oraz zamki estetyczne: porcelanowe lub szafirowe.
Kolejną grupą zamków stosowanych w stałym leczeniu ortodontycznym są zamki samoligaturujące. Brak klasycznego ligaturowania opartego na stalowych bądź elastomerowych ligaturach ( kolorowych), pozwala na znaczne zmniejszenie wartości tarcia w układzie zamek-łuk oraz skraca czas leczenia.
Długość noszenia aparatu stałego wynosi średnio 2 – 2,5 roku.
System Tricolore
W ostatnich latach nastąpił błyskawiczny rozwój techniki leczenia aparatami stałymi, a wybór preskrypcji zamków jest ogromny. Każdy z twórców danej koncepcji leczenia kierował się swoimi założeniami a producenci starali się sprostać ich oczekiwaniom. Tork jako cecha zamka wpisana w jego budowę przez lata osiągał różne wartości, uzasadniane teoriami kolejnych naukowców i tak mamy zamki w preskrypcji Angle’a, Rotha, Andrewa czy MBT. Mimo standaryzacji systemów wielu klinicystów stara się podchodzić do każdego przypadku indywidualnie, wybierając nie tylko odpowiedni system zamków, ale też zindywidualizowany tork dla zębów. Aby sprostać tym wymaganiom wybraliśmy zamki z różnych preskrypcji tworząc „komplety zamków” z trzema wartościami torku:
♦ zamki z torkiem wysokim,
♦ zamki z torkiem średnim,
♦ zamki z torkiem niskim.
O wyborze zamków decyduje rodzaj wady zgryzu, przy wyborze odpowiedniej wartości torku należy skupić się na pozycji siekaczy. Czynnikami, które wpływają na wybór preskrypcji zamków są:
♦ stopień wychylenia siekaczy – u pacjentów z siekaczami przechylonymi zastosujemy zamki wysokotorkowe, a u pacjentów z zębami wychylonymi niskotorkowe.
♦ czy przewidywany będzie zabieg chirurgiczny, czy planowane jest raczej leczenie kompensacyjne – i tak u pacjenta z III klasą Angle’a w przypadku przygotowania do operacji zastosujemy w szczęce zamki nisko- lub średniotorkowe, a w żuchwie wysokotorkowe. U pacjenta z III klasą Angle’a leczonego kompensacyjnie zastosujemy odwrotnie – wysokotorkowe w szczęce, a niskotorkowe w żuchwie.
♦ czy leczenie będzie ekstrakcyjne czy bezekstrakcyjne – i np. u pacjentów leczonych z ekstrakcjami, u których chcemy pozostawić niezmienioną pozycję siekaczy po fazie retrakcji zastosujemy zamki wysokotorkowe
♦ czy istnieją dysproporcje w wielkości zębów pomiędzy łukiem górym i dolnym, w łuku z „nadmiarem materału zębowego” /patrz wskaźnik Boltona/ zostosujemy zamki niskotorkowe, a w łuku z „niedomiarem materiału zębowego” zamki wysokotorkowe, Należy jednak ostrożnie podchodzić do wybierania „kompletów zamków” z określoną preskrypcją, nie analizując wcześniej pozycji poszczególnych zębów. W takich przypadkach powinniśmy indywidualnie dobierać preskrypcję zamków dla poszczególnych zębów, np. w wadzie klasy II/2 , gdzie siekacze przyśrodkowe są w retruzji, a boczne w protruzji ewidentnie potrzebny jest inny-większy tork dla siekaczy przyśrodkowych i mniejszy dla bocznych i wtedy „mieszamy” komplety tworząc zestaw zamków dla określonego pacjenta. Wybór zamków z odpowiednią preskrypcją nie tylko skraca ostatnią fazę leczenia, w której uzyskanie odpowiedniego torku zajmuje istotne miejsce,ale także przyspiesza i ułatwia proces leczenia. W naszej praktyce stosujemy opracowany przez nas System IL Tricolore (więcej informacji)
Zamki lingwalne
System zamków lingwalnych to szansa dla pacjentów na w pełni estetyczne i niewidoczne rozwiązanie ich problemów ortodontycznych. Technika ta rozwijała się od połowy lat 70-tych, jednak powstała z myślą, nie o estetyce, a o pacjentach uprawiających japońskie sztuki walki, u których stosowanie stałych aparatów przedsionkowych narażało tkanki miękkie (policzki i wargi) na urazy. System ten składa się z zamków klejonych od strony języka, łuków- kształtem dostosowanym do przebiegu łuku. Biorąc pod uwagę fakt, że technika ta jest metodą leczenia rozwijającą się dopiero od kilku dekad, postęp jest naprawdę imponujący. Zamki lingwalne stały się mniejsze, spełniają wymagania techniczne, jak i również są coraz bardziej wygodne dla pacjentów. Oferujemy aparaty samoligaturujące ( 2D).
